Al eeuwen lang waar mensen in nood verkeren en onrecht wordt aangedaan, is er de dienst van barmhartigheid en gerechtigheid vanuit de kerken om mensen te ondersteunen en tot hun recht te laten komen: mensen in financiële en psychische nood, mensen zonder een dak boven hun hoofd, mensen die vereenzamen, mensen die lijden aan een ziekte of tegen beperkingen oplopen door een handicap, vreemdelingen, baanlozen, mensen die geen mens hebben omdat ze een ‘verleden’ hebben in de gevangenis of de psychiatrie.

Het diaconaat geschiedt in navolging van Jezus van Nazareth, die zelf dienend in de wereld stond. Hij leert ons het geheim van de dienstbaarheid. Dienen is geen eenvoudige zaak: het vraagt levenslange oefening om de minste te durven zijn, een oefening in eenvoud en bescheidenheid in openheid voor de mensen die wij ontmoeten, mensen zoals wij. 

Het vraagt om het onderkennen van je eigen vooroordelen, om je te durven laten raken, om jezelf te laten veranderen in de ontmoeting. Het vraagt om méér dan liefdadigheid waarbij je de ander op afstand houdt. Het vraagt om bondgenootschap, om kritische betrokkenheid, om respect, gelijkwaardige relaties en om het opkomen voor recht waar onrecht heerst.